apoel.net Η συνήθεια που έγινε εξάρτηση
Είναι με πλήρη επίγνωση της κατάστασης και των λόγων που φτάσαμε σήμερα σε αυτό το σημείο που κρατάμε αποστάσεις και από τα δυο αντιμαχόμενα στρατόπεδα. Ο λόγος είναι απλός αφού και οι μεν και οι δε μας προκαλούν θλίψη και θυμό. Ξέραμε ότι η χρονιά θα είναι δύσκολη και το γράφουμε εδώ και καιρό, αλλά έπρεπε να βρούμε ένα καλύτερο λόγο για να αρχίσει ο εμφύλιος πόλεμος. Δυστυχώς ο κόσμος αργά ή γρήγορα θα μπει με τη σειρά του στο διχαστικό κλίμα που καλλιεργούν μέχρι στιγμής έμμεσα αλλά συνειδητά εταιρεία και σωματείο και τότε θα αρχίσουν και οι πρώτες «απώλειες». Οφείλουμε όμως να εξηγήσουμε γιατί κρατάμε αποστάσεις από Ποταμίτη και ΕρωτοκρίτουΌλα εδώ πληρώνονται κύριε ΦοίβοΓράφουμε μήνες τώρα, ίσως και χρόνια για την έλλειψη οράματος από τη διοίκηση Ερωτοκρίτου και την εσωστρέφεια στον τρόπο που διαχειρίζεται σοβαρά θέματα με πιο σημαντικό το οικονομικό. Η πιο πετυχημένη διοίκηση της εταιρείας θεωρείται τέτοια γιατί ο πήχης φτάνει μέχρι τη διοίκηση του Παντελή που τα έφαγε και τις προηγούμενες διοικήσεις του ΑΠΟΕΛ που με την αποχώρηση τους άφηναν μεγάλα ελλείμματα. Ελλείμματα και μάλιστα ρεκόρ που δημιουργεί πλέον και η διοίκηση Ερωτοκρίτου η οποία απολαμβάνει (για λίγο ακόμα) τα εκατομμύρια του Champions League.
Ο κόσμος όλο και πιο συχνά τον τελευταίο καιρό διαπιστώνει ότι τα 40 και βάλε εκατομμύρια ευρώ που έφεραν οι όμιλοι του Champions League δαπανήθηκαν χωρίς να γίνουν κάποια έργα υποδομής ή και χωρίς να ισχυροποιηθεί το ρόστερ. Απεναντίας ο φόβος ή και εκτίμηση των περισσοτέρων (παρά τις διαβεβαιώσεις του Γιοβάνοβιτς) είναι ότι ο φετινός ΑΠΟΕΛ είναι πιο αδύνατος από τον περσινό. Για να τα πούμε πιο απλά, κάθε μέρα γίνεται και πιο ξεκάθαρο ότι δεν ξεφύγαμε σε κανέναν τομέα και σίγουρα όχι σε αυτούς που αφορούν τη διοίκηση.
Εννοείται ότι το πιο απλό πράγμα για μια άβουλη διοίκηση είναι να δηλώνει ότι θα κάνει ότι της ζητήσει ο προπονητής της. Παρόλα αυτά όσοι βρίσκονται στα ενδότερα γνωρίζουν ότι η διοίκηση με τους χειρισμούς της χάνει την εμπιστοσύνη που θα έπρεπε να της έχουν παίκτες και προπονητές. Δεν θα επεκταθούμε σε αυτό το θέμα αφού θα αφήσουμε ορισμένα πολεμοφόδια για τις μάχες που έρχονται.
Το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο είναι να παρουσιαστεί ο Ποταμίτης ως ένας εμπαθής που επιδιώκει τη διάλυση της εταιρείας επειδή δεν χώνεψε ποτέ το «κόλλημα» από τους μεγαλομετόχους. Η στοχοποίηση του συγκεκριμένου ίσως βοηθήσει προσωρινά να στραφεί η προσοχή όλων σε επιμέρους θέματα και να κερδηθούν οι εντυπώσεις αλλά το συμβούλιο της εταιρείας ΑΠΟΕΛ βρίσκεται εδώ και καιρό στον αυτόματο πιλότο και με διχαστικές τάσεις. Το λένε εξάλλου και οι ίδιοι με το που ολοκληρώνονται οι ανούσιες (όπως τις χαρακτηρίζουν) συνεδρίες τους.
Επικοινωνιακά η διοίκηση εξακολουθεί να χτίζει άμυνες πίσω από την υποτιθέμενη δημοτικότητα που απολαμβάνει από τον «απλό κόσμο» αλλά αυτό δεν θα διαρκέσει για πολύ αν η ομάδα δεν εξακολουθήσει να φέρνει εκατομμύρια για να κλείνει τρύπες.
Που το πας κύριε Ποταμίτη;
Ο Ποταμίτης βαδίζει με τη σειρά του σε επικίνδυνα μονοπάτια και δείχνει ικανός να παρασύρει τους πάντες μαζί του. Έχοντας την έμμεση (μέχρι στιγμής) στήριξη των οργανωμένων νιώθει δυνατός για να υλοποιήσει ένα πλάνο που μόνο ο ίδιος γνωρίζει. Και αν ακόμα έχει τις αγνότερες προθέσεις ο χρόνος και ο τρόπος που επέλεξε για να τις εφαρμόσει οδηγούν τον ΑΠΟΕΛ σε εμφύλιο πόλεμο ο οποίος θα φέρει και την υπογραφή του.
Ο έλεγχος που θέλει να ασκήσει στα πεπραγμένα της εταιρείας δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσω δικαστηρίων και πρέπει να αναλογιστεί έστω και την υστάτη αν η τακτική που ακολουθεί θα φέρει ουσιαστικό αποτέλεσμα.
Ο πρόεδρος του σωματείου ισχυρίζεται ότι στην εταιρεία ΑΠΟΕΛ υπάρχει κακοδιαχείριση η οποία γιγαντώνεται λόγω συμφερόντων συγκεκριμένων μεγαλομετόχων. Και πάλι όμως ο δρόμος που επέλεξε δεν του εγγυάται ότι θα μπορέσει να διορθώσει τα κακώς έχοντα.
Η εξαγγελία για ιδιόκτητο γήπεδο συσπειρώνει αρκετό κόσμο και κάνει τον οραματιστή Ποταμίτη αρεστό σε όλους μας αλλά έχουμε μπουχτίσει από εξαγγελίες προέδρων για έργα των οποίων η βιωσιμότητα δεν έχει ακόμα επιβεβαιωθεί.
