Μπορούμε να βγούμε από το αδιέξοδο;

Η κατάρρευση δεν πρέπει να ξενίζει κανέναν και ιδιαίτερα όσους είναι κοντά στην ομάδα. Η διοίκηση Πετρίδη για παράδειγμα έπρεπε να γνωρίζει ότι δημιούργησε ένα εκρηκτικό μείγμα το οποίο ίσως θα οδηγούσε σε διαφόρων εντάσεων εκρήξεις. Τα όσα συμβαίνουν τους τελευταίους 6 μήνες σε όλα τα επίπεδα έχουν φέρει τον ΑΠΟΕΛ και πάλι σε ένα νέο αδιέξοδο.

Αγωνιστικά, οικονομικά και από οποιαδήποτε άλλη πτυχή και αν επιχειρήσει κάποιος να δει τα δεδομένα έχουμε σοβαρό πρόβλημα αφού έγιναν πολλά και σοβαρά λάθη. Οι πιο στρατηγικές αποφάσεις της διοίκησης Πετρίδη αποδείχτηκαν λανθασμένες ενώ και ο Κετσπάγια δυσκολεύεται αφάνταστα να βελτιώσει την ομάδα. Ο προπονητής επικαλείται πλέον όλων των ειδών τις δικαιολογίες. Κάποιες είναι πειστικές, κάποιες όμως όχι.

Αναλόγως απόψεων, γνώσεων, συμπαθειών και αντιπαθειών οι οπαδοί μας ζητούν παραιτήσεις και αποκεφαλισμούς. Κάποιοι του προέδρου, άλλοι του προπονητή, μερικοί του ιατρικού τιμ , παικτών ή και όλων μαζί.

Πρακτικά και άμεσα δεν μπορούν να γίνουν ριζικές αλλαγές και είναι για αυτό που θα πρέπει με ηρεμία αλλά και με ικανότητα αυτοκριτικής ο Κετσπάγια κυρίως αλλά και ο Πετρίδης να πάρουν αποφάσεις.

Το ρόστερ χρειάζεται ξεσκαρτάρισμα και αυτός που θα επιχειρήσει να το κάνει με τρόπο παραγωγικό είναι ο προπονητής μας. Ο Τιμούρ βρίσκεται σε τρομερά δύσκολη θέση και κάτω από πίεση. Ξέρει ότι η μεταγραφική Δεκεμβρίου είναι δύσκολη αλλά αν δεν έχει 100% επιτυχίας στις προσθήκες του η ομάδα θα έχει πρόβλημα.

Για να βγούμε από το αδιέξοδο απαιτούνται πολλά και η βελτίωση περνά μέσα από τις ποιοτικές μεταγραφές αλλά και πολλά άλλα. Πρέπει να γίνει ένα έλεος με τους τραυματισμούς, την αγωνιστική απειθαρχία, τη διαιτησία και με το ότι υπάρχει ένα payroll δυσανάλογο της προσφοράς του.