apoel.net Η συνήθεια που έγινε εξάρτηση
Σαν ΑΠΟΕΛίστες είμαστε απαιτητικοί οπαδοί. Η φετινή μέχρι τώρα πορεία της ομάδας μας , για τα δικά μας στάνταρ κρίνεται ανεπιτυχής όχι τόσο για το -2 από την κορυφή, ( που είχε φτάσει το -7 πριν μια εβδομάδα ) όσο για την εικόνα που βγάζει στο γήπεδο.
Στο πρόσφατο παρελθόν, έχουμε βρεθεί σε ανάλογη θέση αρκετές φορές. Μέτρια αγωνιστική παρουσία, χαμένοι βαθμοί , μόνιμα σε πίεση προσπαθώντας να φτάσουμε τον εκάστοτε πρωτοπόρο.
Από το 2009, μετά και την πρώτη παρουσία του σε ομίλους Champions League, o ΑΠΟΕΛ έχει παγιωθεί στην συνείδηση της μεγάλης πλειονότητας του φίλαθλου κόσμου, ως το πρώτο φαβορί για το πρωτάθλημα κάθε χρονιά πριν καν αυτό ξεκινήσει.
Από τα έξι πρωταθλήματα προς διεκδίκηση έχουμε κερδίσει τα τέσσερα, με εξαίρεση το 2010 και το 2012. Ενώ από τα κερδισμένα , μόνο αυτό του 2011 είχε έρθει με την ευκολία που υποδηλώνει η διαφορά επιπέδου της ομάδας μας, τόσο βαθμολογικά όσο και αγωνιστικά.
Την σεζόν 2012-2013 η Ανόρθωση είχε ξεκινήσει με 18-2-0 και περίπου τέτοιο καιρό ήταν στο +6 από τον ΑΠΟΕΛ. Ένα νικηφόρο σερί εννιά αγώνων του ΑΠΟΕΛ και ταυτόχρονα ένα τρίμηνο χωρίς νίκη της Ανόρθωσης ήταν αρκετό να δημιουργήσει μια μη αναστρέψιμη κατάσταση, χαρίζοντας στην ομάδα μας τελικά το πρωτάθλημα.
Το back to back ήταν ένας στόχος ανεκπλήρωτος για σχεδόν μισό αιώνα και τέλη Απριλίου 2014 , διαφαινόταν ότι ακόμα μια μεγάλη ευκαιρία είχε κάνει φτερά.
Η ομάδα πάλευε να βρει τον βηματισμό της στην μετά Γιοβάνοβιτς εποχή και ο αντικαταστάτης του, Πάολο Σέρτζιο κρίθηκε ανεπαρκής, με αποτέλεσμα την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από τον Γιώργο Δώνη.
Εν τω μεταξύ, με την συμπλήρωση οκτώ αγωνιστικών η βαθμολογική συγκομιδή των 13 βαθμών και το -8 από την κορυφή κάθε άλλο παρά πορεία πρωταθλητισμού φανέρωνε.
Ο ΑΠΟΕΛ προς το τέλος του πρώτου γύρου είχε πάρει τα πάνω του, αλλά ΑΕΛ και Απόλλωνας προηγούνταν σταθερά της κούρσας και δύσκολα λάθευαν. Η κανονική διάρκεια τελείωσε με την ΑΕΛ πρώτη 3 βαθμούς μπροστά και την προϊστορία να λέει ότι δύσκολα χάνει το πρωτάθλημα ομάδα που μπαίνει στα playoff πρώτη.
Η ομάδα έδειχνε ικανή για την ανατροπή και μετά το 3-0 επί της ΑΕΛ στην 5η αγωνιστική των playoff ,πήρε κεφάλι στη βαθμολογία.
Οι δύο κολλητές ήττες από Ερμή και Απόλλωνα, έφεραν την ΑΕΛ στο +6 με τρεις αγωνιστικές να απομένουν και οι παίκτες της πανηγύριζαν στα κοινωνικά δίκτυα, την βέβαιη κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Δεν είχαν τελειώσει όμως όλα, καθώς μια νίκη του Απόλλωνα πάνω στην ΑΕΛ και … ένας μασκοφόρος που εμφανίστηκε στο ν τελικό του πρωταθλήματος, όπου η ΑΕΛ έπαιζε και για την ισοπαλία εναντίον μας, έδωσαν το πρωτάθλημα στην ομάδα μας.
Το περσινό πρωτάθλημα είχε ξεκινήσει με τον καλύτερο τρόπο. Στις δώδεκα πρώτες αγωνιστικές η ομάδα είχε ξεφύγει με 5 βαθμούς από τον κοντινότερο διώκτη και παρόλο που δεν απέδιδε το ποδόσφαιρο που θα θέλαμε να παίζει, τα αποτελέσματα έρχονταν.
Ένα σερί όμως πέντε αγώνων χωρίς νίκη ,μας έφεραν από το +5 στο -3 .Το 1-1 εναντίον της Αγίας Νάπας στο ΓΣΠ έφερε την αλλαγή στην τεχνική ηγεσία με τον Δώνη να αποχωρεί και τον Φινκ να έρχεται.
Οι πολλοί τραυματισμοί δεν άφησαν την ομάδα να ρολάρει , αλλά ο συνδιεκδικητής Απόλλων επίσης αδυνατούσε να βρει σταθερό ρυθμό.
Μπαίνοντας στα playoff με -2 από τον πρωτοπόρο Απόλλωνα, καταφέραμε να κερδίσουμε το τρίτο συνεχόμενο έχοντας απολογισμό 16 βαθμούς από τους 30 διαθέσιμους, καταφέρνοντας τα λίγο καλύτερα από τον Απόλλωνα ο οποίος κέρδισε μόλις 11.
Το σημαντικότερο που πρέπει να θυμόμαστε, είναι ότι το πρωτάθλημα είναι μαραθώνιος. Τίποτα δεν κρίνετε πριν τον Μάη. Όλοι θα κάνουν λάθη, θα φορμαριστούν , θα ξεφουσκώσουν, θα κάνουν εκπλήξεις, θα πέσουν θύματα εκπλήξεων. Εμείς απλά πρέπει να είμαστε συγκεντρωμένοι στο στόχο μας και οι ευκαιρίες θα έρθουν.
Αν όχι εμείς , τότε ποιος?
Ο αγνός οπαδός θέλει πάντα η ομάδα του στο γήπεδο, να θυμίζει ΑΠΟΕΛ. Αυτό είναι και το στοίχημα της τεχνικής ηγεσίας και διοίκησης.
Σημαντική σημείωση:
Η ευκαιρία του να προστατεύσουμε τον εαυτό μας από την ήττα, βρίσκεται στα δικά μας χέρια. H ευκαιρία του να νικήσουμε τον αντίπαλο, μας δίνεται από εκείνον”
Sun Tzu, Η τέχνη του πολέμου.
