Η ανοικτή πληγή στο αριστερό άκρο

Στον αγώνα με την ΑΕΚ προστέθηκε ακόμα ένα δείγμα που επιβεβαιώνει ότι οι υπεύθυνοι για τον μεταγραφικό σχεδιασμό της ομάδας ρίσκαραν αρκετά όταν αποφάσιζαν ότι ο Ρίισε δεν πρέπει να αντικατασταθεί. Όταν προ τριμήνου άρχισε να διαρρέει από πλευράς ΑΠΟΕΛ ότι δεν υπάρχει πρόθεση για απόκτηση παίκτη που θα αγωνίζεται στο αριστερό άκρο της άμυνας δημιουργήθηκαν εύλογα ερωτήματα. Παράλληλα και συντονισμένα υπήρξε θριαμβολογία για το ότι σωστά υπάρχει πίστη και εμπιστοσύνη στους Αντωνιάδη, Ιωάννου ή και Αλεξάνδρου.

Από τότε μέχρι σήμερα έχουν μεσολαβήσει αρκετοί αγώνες όπου είδαμε αρκετά. Ανεξαρτήτως αντιπάλου το αριστερό άκρο αποτελεί μια ανοικτή πληγή για τον ΑΠΟΕΛ αφού η ομάδα μας μένει εκτεθειμένη πολλές φορές. Το πρόβλημα γίνεται ακόμα μεγαλύτερο λόγω και της κατάστασης του Σέρτζιο στα δεξιά αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία.

Η ουσία όσον αφορά το αριστερό άκρο είναι ότι οι Αντωνιάδης και Ιωάννου για διάφορους λόγους δυσκολεύονται στο παρών στάδιο να ανταποκριθούν γεγονός που προκαλεί προβλήματα από απώλειες βαθμών, προκρίσεων και γενικότερη αμυντική δυσλειτουργία. Απροσδόκητα ο Αλεξάνδρου κλήθηκε να δώσει λύσεις και όποτε το έκανε πήγε σχετικά καλά και ειναι για αυτό που περιμένουμε με αγωνία να ξεπεράσει το πρόβλημα τραυματισμού του.

Μια άλλη πτυχή που ήδη υφίσταται είναι ότι όπως και πέρσι έτσι και φέτος ο Αντωνιάδης δείχνει ότι θα χάσει αγώνες λόγω τραυματισμού ενώ και ο Αλεξάνδρου αντιμετωπίζει κατά καιρούς πρόβληματα.

Είναι εδώ όμως που επανέρχεται το θέμα του αγωνιστικού σχεδιασμού αφού απόλυτα δικαιολογημένα ο κόσμος θεωρεί ότι μια ομάδα με τον προϋπολογισμό και τους στόχους του ΑΠΟΕΛ έπρεπε να είχε χειριστεί το θέμα καλύτερα.