Το σερί και η αμυντικογενής τριάδα

Μια πρόκληση για την ομάδα μας ενόψει των αγώνων που έχουν απομείνει και θα κρίνουν το φετινό πρωταθλητή είναι να μπορέσει να λειτουργήσει σωστά εκεί που θεωρητικά διαθέτει την μεγαλύτερη της δυναμική. Η εξαιρετική λειτουργία της μεσαίας γραμμής τόσο στο αμυντικό όσο και στο επιθετικό κομμάτι ήταν αυτή που είχε καταλυτικό ρόλο στο να τρέξει το σερί των δώδεκα νικών.

Είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι στο εντυπωσιακό αυτό σερί μια και μόνο φορά ο Κετσπάγια παρέταξε την ομάδα με μια θεωρητικά αμυντικογενή τριάδα στο κέντρο. Με τον όρο αμυντικογενή τριάδα αναφερόμαστε στους Μοράις, Βινίσιους και Αρτυματα. Είναι μια τριάδα την οποία ο προπονητής μας εμπιστεύτηκε σε αρκετούς αγώνες στο πρώτο μισό του πρωταθλήματος η οποία εκ του αποτελέσματος δεν είχε τον καταλυτικό ρόλο που θα ήθελε ο Κετσπάγια.

Ο μοναδικός αγώνας όμως ήταν αυτός με την ΑΕΚ όπου η ομάδας παρέδωσε μαθήματα τακτικής και αποτελεσματικότητας! Αυτό όμως δεν πρέπει να παρασύρει αφού μια δεύτερη ανάγνωση του ΑΠΟΕΛ εκείνης της μέρας καταδεικνύει ότι οι δυο ακραίοι μέσοι είχαν εξαιρετική παρουσία ενώ ο Ντε Βινσέτι ως επιθετικός κορυφής είχε καταλυτική παρουσία στο να επιτεθούμε σωστά.

Ο Κετσπάγια στην απουσία του Ντε Βινσέτι στους τελευταίους δυο αγώνες επανέφερε τη συγκεκριμένη τριάδα παικτών με την ομάδα να δυσκολεύεται να λειτουργήσει σωστά στο επιθετικό κομμάτι. Ακόμα πιο ανησυχητική όμως ήταν και η εναλλακτική επιλογή του Αντωνιάδη, η οποία ερμηνεύεται ως προσπάθεια να διαφυλαχθεί το μηδέν παθητικό κάτι που  επίσης δεν έγινε εφικτό.

Λογικά ο πεισματάρης Κετσπάγια θα έχει τη δική του εξήγηση στην ορθότητα των επιλογών του αλλά τα αποτελέσματα τον διαψεύδουν. Αύριο ο ΑΠΟΕΛ πάει στο κοτέτσι και η επιλογή του στα πρόσωπα που θα συνθέσουν την τριάδα του κέντρου θα είναι καθοριστική στην έκβαση του αγώνα.