Έπαψες ΑΠΟΕΛ να θυμίζεις.

Η εμπειρία των ευρωπαϊκών αγώνων του παρελθόντος είναι ακόμα νωπή. Όσο και αν μας ζητούν να συμβιβαστούμε  με το έκτρωμα που έχουν δημιουργήσει , εμείς αρνούμαστε να αποδεχτούμε ότι αυτό που βλέπουμε είναι ο ΑΠΟΕΛ μας.  Αυτοεγκλωβισμένοι στην στρατηγική του συγκεντρωτισμού και αιχμάλωτοι της επικοινωνιακής τακτικής που επέλεξαν να ακολουθήσουν, ο Φοίβος Ερωτοκρίτου και οι αυλικοί του, είναι όμηροι των πράξεων τους μπροστά σε ένα ΑΠΟΕΛ που δεν θυμίζει τίποτα από το πρόσφατο παρελθόν. Η υπόσκαψη, ο πόλεμος και η πρακτική να μεταβιβάζουμε τις ευθύνες σε τρίτους, έχουν καταρρεύσει μπροστά στην πραγματικότητα και στον αδιάψευστο μάρτυρα που είναι το γήπεδο και τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα του φετινού ΑΠΟΕΛ. Η αστυνομία, ο Υπουργός και ο κάθε εξωγενής για τον ΑΠΟΕΛ παράγοντας, δεν μπορούν να αποτελούν συμμάχους, στην προσπάθεια της διοίκησης να αποβάλει την πίεση της ευθύνης των πράξεων της.

Δυστυχώς για τον κόσμο, η αγαπημένη μας ομάδα έπαψε να θυμίζει τον ΑΠΟΕΛ μας.

Η ευφορία που μας πλημύριζε για έναν ευρωπαϊκό αγώνα αποτελεί παρελθόν. Η ανησυχία για να μην μείνουμε χωρίς εισιτήριο είναι πλέον ανέκδοτο αφού το sold out αποτελεί απλά και μόνο ορολογία μάρκετιγκ για τους οπαδούς μας.

Η γιορταστική ατμόσφαιρα αρκετές ώρες πριν τον αγώνα γύρω από το γήπεδο υπάρχει μόνο στην μνήμη μας  και το πάθος στις κερκίδες δεν καταφέρνει να εμφανιστεί ούτε για ένα 5λεπτο μιας και το ξέσπασμα που ψάχνουμε από την ομάδα είναι είδος προς εξαφάνιση.Οι οπαδοί του αντιπάλου είναι πιο εκδηλωτικοί μέσα στην έδρα μας αφού η ομάδα μέσα στο γήπεδο μοιάζει να παίζει τρεχτό αντί για ποδόσφαιρο. Ο ποδοσφαιριστές μας τα έχουν χαμένα και η τακτική του προπονητή θυμίζει ρουλέτα παρά σκακιέρα. 

Η περηφάνια της επόμενης μέρας του αγώνα έχει δώσει την  θέση της στην κατήφεια και τον προβληματισμό. Αυτό δεν είναι ΑΠΟΕΛ.