Μπορεί οι καθοριστικοί αγώνες με την Άαλμποργκ να «ανάγκασαν» τον Δώνη να επαναφέρει το κλασσικό 4-4-2 αλλά στο μυαλό και το πλάνο του υπάρχει η επαναφορά της διάταξης 4-3-3 την οποία θέλει να εφαρμόσει και να μάθει στην ομάδα. Ο προπονητής μας θεωρεί ότι είναι μια διάταξη που μπορεί να εξυπηρετήσει τις ανάγκες και το αγωνιστικό προφίλ της ομάδας ιδιαίτερα στις εγχώριες διοργανώσεις. Οι εντός έδρας αγώνες του ΑΠΟΕΛ με τις πλείστες ομάδες θα είναι μια συνεχής προσπάθεια να διασπάσουμε τη διπλή ζώνη άμυνας του αντιπάλου και το επιθετικογενές 4-3-3 θα βοηθήσει. H συγκεκριμένη διάταξη μπορεί να ικανοποιήσει πολλές ανάγκες έτσι ώστε να χωρέσουν με αποτελεσματικό τρόπο στην εντεκάδα συγκεκριμένοι παίκτες. Η περίπτωση των Γκόμες, Μοράις και Βινίσιους είναι αντιπροσωπευτική ενώ το ίδιο ισχύει και για τους Τζιμπούρ και Σιέρινταν για τους οποίους γίνεται ήδη πολύς λόγος από τα μμε για το αν και πως μπορούν να χωρέσουν στο ίδιο σχήμα.
Η μεσαία γραμμή είναι το κλειδί της επιτυχίας στο 4-3-3 και κάτι το οποίο δεν μπόρεσε η ομάδα μας να πετύχει μέχρι στιγμής, αφού ο Μοράις δυσκολεύτηκε να καλύψει τους χώρους από τη στιγμή που ο Βινίσιους είχε επιθετικούς προσανατολισμούς.
Από την άλλη η ύπαρξη τριών επιθετικών δίνει στον ΑΠΟΕΛ τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει όλα τα όπλα του. Η θεωρία λέει ότι το δυνατό σέντερ φόρ (Σιέρινταν) πρέπει να τοποθετείται σε βοηθητικούς ρόλους στο κέντρο της επίθεσης με οδηγία να δημιουργεί καταστάσεις για τους 2 πιο γρήγορους στράικερ (Τζιμπούρ, Ντε Βινσέτι) της επίθεσης. Οι στράικερ κινούνται κυρίως σε πιο πλάγιους ρόλους έχοντας την επιλογή της κατά μέτωπο επίθεσης, σέντρας προς το κεντρικό φόρ, πάσας προς το επερχόμενο κεντρικό χαφ κτλ.
Αναμένουμε λοιπόν με αγωνία να δούμε πως θα χρησιμοποιήσει καλύτερα και αποτελεσματικότερα ο Δώνης το εξαιρετικό οπλοστάσιο του!