Ο Ιβάν αποκαλύπτει..

Η επίσημη ιστοσελίδα της UEFA έκανε λόγο για την «επανάσταση της Σταχτοπούτας», ο ελληνικός Τύπος εκθείασε το «θαύµα του ΑΠΟΕΛ» και στην πλειονότητά τους τα ξένα µέσα ενηµέρωσης αναγνώρισαν ότι η πρόκριση του µικρού και άσηµου ΑΠΟΕΛ στους «16» του Τσάµπιονς Λιγκ αποτέλεσε την «οµορφότερη ποδοσφαιρική ιστορία της χρονιάς». Ο 49χρονος σέρβος προπονητής κ. Ιβάν Γιοβάνοβιτς, αρχιτέκτονας της οµάδας που εντυπωσίασε την Ευρώπη, αναλύει στο «Βήµα» πώς ο πρωταθλητής Κύπρου µε το µπάτζετ των µόλις 9 εκατ. ευρώ και µε παίκτες που θεωρήθηκαν αποτυχηµένοι στην Ελλάδα κατόρθωσε να ξεπεράσει την πορτογαλική Πόρτο, την ουκρανική Σαχτάρ Ντόνετσκ και τη ρωσική Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης που παρουσιάζουν προϋπολογισµούς 200, 170 και 140 εκατ. ευρώ αντιστοίχως… Η φετινή εντυπωσιακή πορεία του ΑΠΟΕΛ στο Τσάμπιονς Λιγκ και η πρόκριση στους «16» χαρακτηρίζεται πλέον σύμβολο ποδοσφαιρικής επανάστασης. Εξ αρχής είχατε βάλει ψηλά τον πήχη; «Η εφετινή µας πορεία δεν είναι απλώς προϊόν µιας καλής σεζόν. Θα πρέπει να πάµε λίγο πιο πίσω, όταν το 2009 βρεθήκαµε και πάλι στους οµίλους του Τσάµπιονς Λιγκ, όπου µπορεί να µη νικήσαµε, αλλά είχαµε καλές εµφανίσεις απέναντι σε Τσέλσι, Πόρτο και Ατλέτικο Μαδρίτης. Στο τέλος χάσαµε την πρόκριση στο Γιουρόπα Λιγκ στη διαφορά τερµάτων από την Ατλέτικο, ενώ την επόµενη σεζόν χάσαµε άδικα την πρόκριση στους οµίλους του Γιουρόπα. Αρα ήδη από τότε φαινόταν ότι είχαµε µια καλή και σοβαρή οµάδα µε σωστές βάσεις. Γι’ αυτό από την αρχή της εφετινής σεζόν είπαµε ότι ο βασικός µας στόχος δεν θα ήταν η κατάκτηση ενός ακόµη πρωταθλήµατος στην Κύπρο, αλλά η είσοδος στους οµίλους και µια καλή ευρωπαϊκή πορεία. ∆εν λέω ότι δεν µας ενδιέφερε το πρωτάθληµα, αλλά θα ήταν ακόµη ένας εθνικός τίτλος. Ακόµη και εµείς πάντως δεν έχουµε συνειδητοποιήσει την αξία και το µέγεθος αυτού που έχουµε πετύχει. Σε επίπεδο Τσάµπιονς Λιγκ, η πρόκρισή µας πιθανώς έχει την ίδια αίσθηση µε τις οµάδες που φτάνουν ως τον τελικό». Υπάρχει «μαγική συνταγή» για την επιτυχία του ΑΠΟΕΛ;«Νοµίζω ότι όλα είναι προϊόν δουλειάς, καλού κλίµατος και υγιούς ποδοσφαιρικής λειτουργίας. Ο ΑΠΟΕΛ, πέρα από την καλή και σταθερή διοίκηση που διαθέτει, αγωνιστικά και σε επίπεδο προσώπων δεν έχει αλλάξει τα τελευταία τρία χρόνια. Περισσότεροι από τους µισούς παίκτες που έπαιξαν στους οµίλους το 2009 παραµένουν στο ρόστερ, ενώ όσοι αποκτήθηκαν στη συνέχεια δεν είχαν συµµετάσχει ποτέ στο Τσάµπιονς Λιγκ. Φτάσαµε λοιπόν σήµερα να έχουµε ένα σύνολο έµπειρων παικτών µε παραστάσεις στη διοργάνωση και ένα άλλο πιο άπειρο, που όµως είχε µεγάλες προσδοκίες και υψηλό κίνητρο για να συµµετάσχει σε αυτή τη γιορτή του ποδοσφαίρου». Σύμφωνοι, αλλά μετά την πρόκριση στους ομίλους θα μπορούσατε να πείτε ότι πετύχατε τον στόχο σας και να… απολαύσετε την υπόλοιπη διοργάνωση… «Αυτό πράγµατι είναι µία εκδοχή που ισχύει σε κλαµπ που δεν έχουν υψηλούς στόχους στην Ευρώπη. Εµείς όµως δεν διαθέταµε αυτό το σκεπτικό και δεν έχω λόγο να σας πω ψέµατα. Οπως επίσης πρέπει να παραδεχτώ ότι δεν σκεφτόµασταν την πρόκριση στους “16”. Οταν είδαµε τους αντιπάλους µας αντιληφθήκαµε πόσο δύσκολο θα ήταν να ξεπεράσουµε το εµπόδιο οµάδων όπως η Πόρτο, η Ζενίτ και η Σαχτάρ, που τα τελευταία χρόνια έφτασαν στην κατάκτηση του Γιουρόπα Λιγκ. Οµολογώ πάντως ότι ήταν καθοριστική η νίκη απέναντι στη Ζενίτ στο πρώτο παιχνίδι, επειδή εκτίναξε στα ύψη την αυτοπεποίθηση των παικτών. Τότε πίστεψαν ότι µπορούν να αντιµετωπίσουν και να νικήσουν οποιονδήποτε αντίπαλο». Αυτό πώς το καταφέρατε; ότι ο ΑΠΟΕΛ είναι μια ομάδα που δεν διαθέτει μεγάλη εμπειρία σε τόσο υψηλό επίπεδο και απαρτίζεται ως επί το πλείστον από παίκτες που είτε δεν «έπιασαν» στην Ελλάδα είτε δεν τους δόθηκαν ευκαιρίες…

«Πράγµατι ισχύει αυτό, αλλά όταν σε µια οµάδα µαζευτούν πολλά θετικά άτοµα, ακόµη και αν δεν υπάρχουν αστέρια, και εφόσον ο σύλλογος προσφέρει ασφάλεια και καλές συνθήκες στον ποδοσφαιριστή, θεωρώ ότι δηµιουργούνται οι προϋποθέσεις για κάτι καλό. Επίσης, µας βοήθησε το γεγονός ότι από τους φιλάθλους του ΑΠΟΕΛ δεν αντιµετωπίσαµε την αντίστοιχη πίεση που υπάρχει, για παράδειγµα, στον Παναθηναϊκό και στον Ολυµπιακό όταν αγωνίζονται στην Ευρώπη. Ο κόσµος στην Κύπρο είναι απαιτητικός για τις εγχώριες διοργανώσεις. Οταν όµως οι παίκτες έχουν µεγάλο κίνητρο, ο ρόλος του προπονητή είναι πιο εύκολος. Πλέον η αυτοπεποίθηση αυτής της οµάδας είναι τόσο µεγάλη που πολλές φορές εκπλήσσει και εµένα». Ο ΑΠΟΕΛ δεν υπήρξε απλώς μία ενθουσιώδης και γεμάτη αυτοπεποίθηση ομάδα. Εβγαλε την εικόνα ενός καλοδουλεμένου και συμπαγούς συνόλου, με αρκετό τρέξιμο, αλληλοκάλυψη και υποδειγματική λειτουργία σε επίπεδο τακτικής. «Αυτό είναι αλήθεια. ∆είξαµε ότι είµαστε µια οµάδα έτοιµη και να αµυνθεί αλλά και να επιτεθεί. Για έναν σύλλογο που προέρχεται από µία µικρή ποδοσφαιρικά χώρα δεν βγάλαµε τη συνηθισµένη εικόνα της οµάδας που παίζει στο Τσάµπιονς Λιγκ και µονίµως αµύνεται. Ηµασταν ένα σύνολο δύσκολο για κάθε αντίπαλο επειδή µπορέσαµε να εκµεταλλευτούµε πολύ καλά τους χρόνους που είχαµε µέσα στο παιχνίδι για να σκοράρουµε. Σε όλα τα παιχνίδια, µε εξαίρεση το τελευταίο µε τη Σαχτάρ, είχαµε περίπου έξι χιλιόµετρα περισσότερα σε τρέξιµο από τους αντιπάλους µας. Καταλαβαίνετε ότι ήταν σαν να παίζαµε περίπου µε έναν επιπλέον παίκτη. Τα περισσότερα παιχνίδια µας τα τελειώσαµε µε 116-118 χλµ. και φτάσαµε µέχρι τα 121 χλµ. Οµολογώ ότι οι αριθµοί είναι απίστευτοι».

Πόσο σημαντικό ρόλο έχει παίξει σε αυτό η παρουσία του ίδιου προπονητή στον ΑΠΟΕΛ επί τριάμισι χρόνια; Εχει µεγάλη σηµασία. Οπως επίσης είναι πολύ σηµαντικό το ότι τα τελευταία τέσσερα χρόνια δεν έγιναν πολλές αλλαγές στην οµάδα. Η πορεία του ΑΠΟΕΛ έδωσε φρεσκάδα στο Τσάµπιονς Λιγκ και έδειξε ότι οµάδες από µικρότερες ποδοσφαιρικά χώρες µπορούν να καταφέρουν κάτι που µοιάζει ακατόρθωτο. Από την πλευρά µας, ποτέ δεν κάναµε οικονοµική υπέρβαση. ∆εν στηρίζαµε τα οικονοµικά µας σε τυχόν έσοδα από την είσοδο στους οµίλους. Αυτό θα ήταν λάθος». Θεωρείτε ότι το ποδοσφαιρικό μοντέλο του ΑΠΟΕΛ μπορεί να αποτελέσει μία λύση στο πρόβλημα της παρούσας κρίσης; «Πιστέψτε µε, είναι η µοναδική λύση, ιδίως τώρα που πολλές οµάδες ταλαιπωρούνται οικονοµικά. Σίγουρα δεν είναι εύκολο να φτιάξεις καλή οµάδα µε λίγα λεφτά, αλλά δεν σηµαίνει και πως βάζοντας πολλά χρήµατα θα πετύχεις. Τα χρήµατα δεν αποτελούν εγγύηση αν δεν υπάρχει ποδοσφαιρικό πλάνο».

Νιώθετε αδικημένος από το ότι στην Ελλάδα δεν σας δόθηκε η δυνατότητα να προπονήσετε καμία μεγάλη ομάδα πέραν του Ηρακλή; «Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη µέση. Είµαι συνειδητοποιηµένο άτοµο. Ξέρω καλά πώς αντιλαµβάνεται ο κόσµος τη δουλειά του προπονητή και στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Εχεις άµεσα αποτελέσµατα; Ολα καλά. ∆εν έχεις; Φεύγεις και έρχεται άλλος. Στον Ηρακλή, την οµάδα όπου µεγάλωσα ποδοσφαιρικά, δεν µπορούσαν να αντιληφθούν ότι θα έκανα τη δουλειά του προπονητή το ίδιο καλά όπως όταν έπαιζα. Επειδή όµως το γνώριζα αυτό, ποτέ δεν κράτησε κακία µέσα µου. Κάθε νέα οµάδα είναι και µια ευκαιρία για να αποδείξεις ότι αξίζεις. Και στον ΑΠΟΕΛ είχα αυτή την ευκαιρία. Κατέκτησα τίτλους, πέτυχα. Είναι µια ονειρεµένη πορεία για έναν προπονητή».