«Εγώ, εσύ και ο Κωστής»

23^η Σεπτεμβρίου ώρα 9:30 μ.μ., προσπαθώ να βρω το κουράγιο να γράψω κάτι για την κατάντια της ομάδας μας, τη δική μας κατάντια. Οι σκέψεις μου πνίγονται στην πικρία και στο θυμό, δεν είναι η ήττα, δεν είναι η έκταση του σκορ, είναι τα βλέμματα των παικτών που δεν σπινθηροβολούν πια, που δεν πεισμώνουν, που ψάχνουν να βρουν από κάπου να πιαστούν.

Άλλοι κοιτιόνται μεταξύ τους, άλλοι κοιτάνε προς τον πάγκο σαν να κάτι περιμένουν να γίνει που θα αλλάξει τα πράγματα, σαν να διαφωνούν με το αγωνιστικό πλάνο και ζητούν επίμονα την αλλαγή του. Τι να συμβαίνει άραγε, δεν τους εμπνέει ο Κωστής? Είναι όλοι τους φτασμένοι, παιχτούρες  του «Τσου-Λου» και ξέρουν καλύτερα από ένα δίδυμο προπονητών των ακαδημιών?

Και τότε είναι που μου γεννιέται το ερώτημα του πως φτάσαμε από τα υπεράριθμα προπονητικά τιμ με τους ψυχολόγους τους διατροφολόγους και τους αναλυτές, στο «Εγώ, εσύ και ο Κωστής»? (please see my best guess). Στα μάτια των παικτών καθρεφτίζεται η μισή αλήθεια – «οι προπονητές έρχονται και παρέρχονται(….)», την άλλη μισή θα μας την πει ο κ. Μάκης.

Μιας που το φέρε η κουβέντα, οι ιθύνοντες μας λένε πως η ομάδα δεν βγάζει υγεία και πως θα λάβουν μέτρα και αποφάσεις για να διορθώσουν την κατάσταση, και μάλιστα άμεσα(!) για να συμβεί αυτό (σ.σ. υγειά) και να επιτύχει λέει ο Α.Π.Ο.Ε.Λ. τους αγωνιστικούς του στόχους και άλλα τέτοια πεζά. Από λόγια άλλο τίποτα, μπουχτίσαμε! Ρε μπας και σας πήραν χαμπάρι οι Γερμανοί και σας ζήτησαν εκτελεστικό ρόλο και γι’ αυτό στράβωσε το deal? Τι έγινε, κοπήκατε στο due diligence, ή μήπως έμαθαν για τα «Kickb@cks»? Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε τι θα σκαρφιστείτε αυτή τη φορά.

23^η Σεπτεμβρίου ώρα 10:30 μ.μ., το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό είναι ο ήχος από τους κτύπους του ρολογιού, «ΤΙΚ – ΤΑΚ, ΤΙΚ – ΤΑΚ» (…) και τι θα κληρονομήσουν αυτοί που θα αναλάβουν μετά από σας.

Με εκτίμηση,

Ρίφι
υ.γ. Ευγενική παράκληση/εισήγηση προς τους αξιότιμους κυρίους-κυρίους διοικούντες, φέρτε μέσα τους Γερμανούς και αφήστε τους να κάνουν κουμάντο, κάτι παραπάνω θα ξέρουν.