Η απαίτηση του κόσμου

Ο ΑΠΟΕΛ των τριών συνεχόμενων πρωταθλημάτων και ευρωπαϊκών ομίλων για άλλη μια χρονιά αδυνατεί να παρουσιάσει ένα σύνολο που να εκπέμπει δυναμισμό και αγωνιστική υπεροχή. Όπως και τα προηγούμενα 3 χρόνια ο φετινός ΑΠΟΕΛ ξεκινά το πρωτάθλημα με πολλές υποσχέσεις και βαρύγδουπες δηλώσεις για ένα εξαιρετικό ρόστερ όλων και για μια ομάδα αγωνιστικά ανώτερη από προηγούμενες.

Δυστυχώς οι προσδοκίες των οπαδών μας, οι οποίες μεγεθύνονται μέσω των δηλώσεων των υπευθύνων, φαίνεται να γκρεμίζονται μπροστά στην εικόνα που βλέπουν μέσα στο γήπεδο.

Μεταγραφές που δεν έδειξαν ότι μπορούν να προσφέρουν, αλλαγή προπονητή, αποκλεισμός από την Αστάνα και πλέον σωρεία τραυματισμών, επιβαρύνουν το ήδη βεβαρυμένο ψυχολογικό συναίσθημα του κόσμου. Μετά τα δύο πλούσια σε γκολ παιχνίδια απέναντι σε Ερμή και Πάφο, ο ΑΠΟΕΛ δείχνει μπλοκαρισμένος και αδύνατος να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των φιλάθλων της ομάδας.

Η απαίτηση για μια ομάδα που να πείθει, είναι το ελάχιστο που θα μπορούσε να ζητήσει ο ΑΠΟΕΛίστας. Είναι χιλιοειπωμένο αλλά αποτελεί γεγονός και δεν μπορεί να το αποδεχτεί εύκολα κάποιος: ο ΑΠΟΕΛ βρίσκεται εδώ και χρόνια σε μια προνομιούχα θέση όσον αφορά την οικονομική  του κατάσταση και το λιγότερο που θα έπρεπε να παρουσιάζει είναι μια ομάδα κατά πολύ ανώτερη από τις υπόλοιπες Κυπριακές. Από όποια πλευρά και να το ψάξει κάποιος δεν υπάρχει δικαιολογία. Μια ομάδα που κατάφερε να έχει μόνιμη πλέον παρουσία στους ευρωπαϊκούς ομίλους δεν μπορεί να συνεχίζει να κάνει τα ίδια λάθη κάθε χρόνο.

Η εικόνα που εκπέμπει η ομάδα δεν έχει καμία σχέση με τις προσδοκίες του κόσμου. Η ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από τον Κεσπάγια φαίνεται ότι θα πάρει περισσότερο χρόνο για να φέρει αποτελέσματα από ότι είχε εκτιμήσει ο κόσμος. Η ουσία είναι αν θα μπορέσει η ομάδα μας μετά από αρκετές απολύσεις προπονητών να βρει στον Κετσπάγια αυτόν που θα της δώσει μια δυναμική αγωνιστική ταυτότητα που να ανταποκρίνεται στο όνομα και τις ευρωπαϊκές του επιτυχίες.