apoel.net Η συνήθεια που έγινε εξάρτηση
Ο ΑΠΟΕΛ είναι πλέον πιο κοντά από ποτέ στην κατάκτηση του 21ου πρωταθλήματος στην ένδοξη ιστορία του. Η τελευταία αγωνιστική της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος έφερε τη διαφορά από το παράρτημα του ακελ στους 12 βαθμούς και όπως αντιλαμβάνονται όλοι η επίσημη στέψη είναι πλέον το τυπικό αλλά σημαντικό κομμάτι των playoffs. Η αρμάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς απέδειξε στις πρώτες 26 αγωνιστικές γιατί είναι η καλύτερη ομάδα αλλά θα πρέπει να περιμένουμε ακόμα λίγο για να βάψουμε τη Λευκωσία πορτοκαλί. Η νίκη επί της Αελ ήταν δύσκολη αλλά δίκαιη. Μπορεί σε έναν ακόμα αγώνα να μην είχαμε καλή απόδοση αλλά πλέον ελάχιστοι νοιάζονται για το θέαμα. Με δυο γκολ στην επανάληψη και με τον Ζόρζ να στέλλει μηνύματα η ομάδα μας επικράτησε των Λεμεσιανών που δεν μπόρεσαν ούτε αυτή τη φορά να αποφύγουν το μοιραίο. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς επιφύλαξε κάποιες εκπλήξεις όσον αφορά το αρχικό σχήμα αφού πέραν την αναμενόμενης επιστροφής του Σολάρι, προτίμησε τους Αλεξάνδρου και Ζόρζε αντί των Ηλία και Γκριτσάροφ που έμειναν στον πάγκο. Η αμυντική γραμμή άλλαξε κατά το ήμισυ ενώ η διάταξη ήταν 4-4-2 με τον Σολάρι δίπλα στον Αλμέιδα. Όπως αναμενόταν ο Τρισκόφσκι πήρε τη θέση του τραυματία Μαντούκα στο αριστερό άκρο ενώ ο Χαραλαμπίδης κάλυψε τη δεξιά πλευρά.
Η ομάδα μας άρχισε πολύ καλά τον αγώνα αφού πίεσε τους φιλοξενούμενους από ψηλά με αποτέλεσμα να μην τους επιτρέπει να κρατήσουν την μπάλα όσο θα ήθελαν. Πολύ νωρίς χάθηκε μια καλή ευκαιρία με τον Τρισκόφσκι ο οποίος σούταρε έξω, ενώ η μεγαλύτερη ευκαιρία του πρώτου ημιχρόνου έγινε στο 15 όταν το πλασέ του Αλμέιδα πέρασε μόλις έξω. Ήταν παράλληλα και η μοναδική ευκαιρία αφού στα επόμενα 30 λεπτά η απόδοση της ομάδας μας έπεφτε σταδιακά.
Παρά το ότι κρατούσαμε μπάλα η Αελ κατάφερε να κλείσει τους διαδρόμους προς την εστία του Μάλαρτζ με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να απειλήσουμε. Ο Χαραλαμπίδης ήταν κινητικός αλλά οι ατομικές ενέργειες συγκεκριμένων παικτών δεν ήταν αρκετές. Στην πορεία προέκυψε και ο τραυματισμός του Αλμέιδα ο οποίος δέχτηκε μια κλοτσιά και παρά την προσπάθεια του να σφίξει τα δόντια δεν άντεξε.
Στο 42 έγινε η αναγκαστική αλλαγή με τον Μαρσίνιο να αντικαθιστά τον συμπατριώτη του και την ομάδα να αλλάζει πλάνο με τον Σολάρι να παίρνει θέση στην κορυφή της επίθεσης.
Το ξεκίνημα στο δεύτερο ημίχρονο δεν ήταν το καλύτερο δυνατό αφού η ομάδα έδειξε να έχει τα ίδια προβλήματα με το πρώτο έστω και αν η μεσαία γραμμή ήταν πλέον γεμάτη. Η Αελ που έδειχνε ευχαριστημένη με την εξέλιξη του αγώνα σε μια από τις ελάχιστες της επιθέσεις έφτασε κοντά στο γκολ με κεφαλιά του Φρέντι. Η ευκαιρία των Λεμεσιανών ξύπνησε για ένα δεκάλεπτο τους ποδοσφαιριστές μας και μια στημένη φάση ήταν αρκετή για να φέρει το γκολ.
Στο 59’ μετά από φαουλ του Χαραλαμπίδη ο Ζόρζ καλά τοποθετημένος με κεφαλιά έστειλε την μπάλα στα δίκτυα. Το γκολ ήρθε την καλύτερη στιγμή για την ομάδα μας αφού η αδυναμία να οργανωθούμε σωστά και να απειλήσουμε δεν είχε αρνητικό αντίκτυπο. Δυστυχώς η συνέχεια δεν ήταν αυτή που έπρεπε αφού αδικαιολόγητα οι παίκτες μας οπισθοχώρησαν και έδειξαν να μην έχουν ανάγκη το δεύτερο γκολ που θα σκότωνε την Αελ.
Ενάντια στη ροή του αγώνα και εκεί που ο Γιοβάνοβιτς ετοιμαζόταν για διορθωτικές κινήσεις μίλησε ο Σολάρι ο οποίος στο 82 με άψογο πλασέ έστειλε την μπάλα στα δίκτυα του Μάλαρτζ. Το δεύτερο γκολ σφράγισε τη νίκη για την ομάδα μας και το 2-0 έδωσε το έναυσμα για να αρχίσουν οι πανηγυρισμοί στις κερκίδες. Τα νέα από το Τσίρειο ήταν ευχάριστα έτσι το +12 δεν μπορούσε πλέον να διαφοροποιηθεί.
Στο αμέσως επόμενο λεπτό ο Γιοβάνοβιτς επιβεβαίωσε τα παράπονα που φαινόταν να είχε από Μαρσίνιο κάνοντας τον αλλαγή με τον Σατσιά να τον αντικαθιστά σε μια προσπάθεια να λειτουργήσει καλύτερα η μεσαία γραμμή.
Το τελικό σφύριγμα του Τρύφωνος βρήκε όλους στο ΓΣΠ να πανηγυρίζουν προκαταβολικά και την κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Κίτρινες: Μαρσίνιο
ΑΠΟΕΛ
Χιώτης, Πουρσαϊτίδης, Κόντης, Ζόρζε, Αλεξάνδρου, Μοραΐς, Πίντο, Χαραλαμπίδης (89’ Σολωμού), Τρισκόφσκι, Σολάρι, Αλμέιδα (42’ Μαρσίνιο – 83΄ Σατσιάς)
