Το τέλος

Οι περισσότεροι αν όχι όλοι ξέραμε εδώ και πολύ καιρό ότι θα βρεθούμε στη σημερινή κατάσταση. Δεν είναι η απώλεια του πρωταθλήματος το πρόβλημα αφού αυτό θα γινόταν κάποτε και ο κόσμος δεν είναι παράλογος να απαιτεί ισόβιους τίτλους. Αυτό που κάνει εξαιρετικά δύσκολη ακόμα και την ύπαρξη του ΑΠΟΕΛ είναι η οικονομική και αγωνιστική κατάσταση.

Από την αρχή της δεύτερης θητείας του Πετρίδη ξέραμε ότι η μη κατάκτηση του πρωταθλήματος θα ήταν η τέλεια αφορμή για να δεχτεί σκληρή κριτική και να αποδομηθεί από όσους πίστευαν ότι δεν πρέπει να βρίσκεται στην προεδρία. Κατάφερε να το αποτρέψει για πολλά χρόνια επιστρατεύοντας κάθε τρόπο που μπορούσε να φανταστεί οποιοσδήποτε ποδοσφαιρικός παράγοντας.

Πέρσι όταν έκρινε ότι οι πιθανότητες δεν ήταν με το μέρος μας γίναμε πρωταγωνιστές της διακοπής του πρωταθλήματος. Φέτος όμως δεν μπορέσαμε να αποφύγουμε το μοιραίο. Έγιναν τόσα πολλά λάθη, τόσο επιλαμβανόμενα, τόσο μεγάλα και προκλητικά που πλέον ο κόσμος μιλά για εγκλήματα.

Το ΑΠΟΕΛ έχει μικρύνει στις αντιλήψεις όλων και ο ισχυρισμός της διοίκησης ότι αυτό είναι αποτέλεσμα των τοξικών οπαδών μας στο twitter δείχνει ότι δεν υπάρχει πρόθεση και ικανότητα αυτοκριτικής και ανάληψης ευθυνών.

Δεν θα πέσουμε κατηγορία αλλά το ότι βρισκόμαστε στο γκρουπ αυτών είναι η πιο τρανή απόδειξη ότι δόθηκε ένας τέλος εποχής.

Η πτώση του ΑΠΟΕΛ μετά από έξι συνεχόμενες κατακτήσεις πρωταθλήματος ήταν βίαιη αλλά και αναμενόμενη για όσους αντιλαμβάνονταν τις προεκτάσεις του μοντέλου διοίκησης Πετρίδη.

Δυστυχώς θα είναι μια παρατεταμένη πτώση και θα χρειαστούν χρόνια για να επανέλθουμε σε σωστές βάσεις. Όχι μόνο γιατί ο Πετρίδης θέλει να παραμείνει αλλά και γιατί δεν είναι εφικτό να χτιστεί άμεσα το ΑΠΟΕΛ που ξέραμε.

Έκλεισε ο κύκλος των επιτυχιών χωρίς να έχουμε φροντίσει να δημιουργήσουμε υποδομές, διαδικασίες και κουλτούρα που θα κεφαλαιοποιούσε τη χρυσή περίοδο όπου το ΑΠΟΕΛ έγινε ένα από τα πιο γνωστά και αγαπητά brand όχι μόνο στην Κύπρο αλλά στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό χώρο.

Επειδή το τέλος πρέπει να έχει και μια θετική νότα θα έλεγα ότι έστω και αν το ΑΠΟΕΛ θα περάσει τη βαθύτερη κρίση της ιστορίας του, θα βρει τον τρόπο να επανέλθει.

Μέχρι τότε υπομονή, πίστη και ελευθερία.