apoel.net Η συνήθεια που έγινε εξάρτηση
Δεν είναι τυχαίο που κάθε χρόνο γίνεται ένας ψιλοπανικός όσο πλησιάζει η 31η Αυγούστου όπου και κλείνει το παράθυρο μεταγραφικής ενίσχυσης. Αυτό συμβαίνει γιατί υπάρχουν ομάδες που είναι διαθετημένες να δαπανήσουν για να ενδυνάμωσουν το ρόστερ τους αλλά και αυτές που για τους δικούς τους λόγους κρίνουν ότι μπορεί να διαχειριστούν τις αποχωρήσεις.
Είναι η τελευταία ευκαιρία κυρίως να διορθωθούν λάθη ή και αδυναμίες που έχουν εντοπιστεί ελπίζοντας ότι μέχρι τον Ιανουάριο θα μπορέσουν να ανταποκριθούν στον καλύτερο δυνατό βαθμό.
Μέσα σε όλα αυτό το πλαίσιο κολλά και ο ΑΠΟΕΛ. Η ομάδα μας με τις προσθήκες και αποδεσμεύσεις των τελευταίων ημερών επιχειρεί να διορθώσει τις παθογένειες του ρόστερ που δημιουργήθηκαν μέσα από τον μεταγραφικό σχεδιασμό της τελευταίας διετίας.
Δεν ξέρει κανείς αν πρόκειται για συνειδητή απόφαση ή κάτι που πρόεκυψε μέσα από τη ροή των παικτών που προτάθηκαν αλλά υπήρξε μια απότομη αλλαγή κατεύθυνσης. Ο ΑΠΟΕΛ επέλεξε νεαρούς και με πολλές προοπτικές παίκτες και όχι φτασμένους με παραστάσεις και εμπειρίες πρωταθλητισμού.
Μάλλον εκτιμάται ότι η συνύπαρξη τους για 1-2 χρόνια με παίκτες όπως οι Μοράις, Καρλάο, Εφραίμ και Ντε Καμάργκο θα λειτουργήσει καταλυτικά έτσι ώστε να ψηθούν και να αντέξουν την πρωτόγνωρη πίεση του ΑΠΟΕΛ.
Είναι ξεκάθαρο ότι η προσπάθεια για να διορθωθεί ότι διορθώνεται είχε και σημαντικό κόστος αφού τα λάθη πληρώνονται. Όταν όμως έχεις εξασφαλίσει τα εκατομμύρια ευρώ του Champions League έχεις ελευθερία κινήσεων.
Αν σκεφτούμε ότι δαπανήθηκε ένα ποσό κοντά στα 1.8 εκατομμύρια ευρώ για να αποκτηθούν οι Μακρής, Σαλάι και Ζαχίτ ενώ καταβλήθηκαν και οι σχετικές αποζημιώσεις για να αποχωρήσουν οι Βάντερ και Πάρντο μπορούμε να πάρουμε μια αίσθηση του που πάνε τα έσοδα της Ευρώπης.
Φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι υπήρξαν έσοδα ρεκόρ τον τελευταίο ένα χρόνο από τις πωλήσεις των Ντε Βινσέτι, Καρλάο και Σωτηρίου τα οποία η διοίκηση έριξε στο παζάρι μετά που εξασφάλισε τη συμμετοχή στους ομίλους του Champions League.
ΑΠΟΕΛ Vs Απόλλων
Το highlight της χτεσινής μέρας ήταν το μια σου, μια μου μεταξύ ΑΠΟΕΛ και Απόλλωνα. Ο Κίρζης, αν και θα νιώσει την απώλεια του Χάμπου, «απαντούσε» το ίδιο πειστικά στις προσθήκες που ανακοίνωνε ο Πετρίδης.
Η προσπάθεια των δυο ομάδων είναι ξεκάθαρη. Καμία δεν έχει πιθανότητες πρόκρισης στους ομίλους που συμμετέχει ενώ το χειρότερο σενάριο (που είναι και πιθανό) είναι να μείνουν άποντες. Όλα όμως γίνονται με φόντο και στόχο την κατάκτηση του πρωταθλήματος έτσι τόσο εμείς όσο και ο Απόλλωνας, επιχειρεί να στελεχωθεί με τρόπο που θα του επιτρέψει να αντέξει το διπλό ταμπλό με ένα ρόστερ που θα έχει ποιότητα και ποσότητα.
Μπαίνοντας στη διαδικασία να αξιολογήσουμε το ρόστερ μας η πιο εύκολη επισήμανση που μπορεί να γίνει είναι ότι έχουμε μια υπερβολική πληρότητα σε μέσους με επιθετικές αρετές οι οποίοι όμως στατιστικά δεν χαρακτηρίζονται από ευχέρεια στο σκοράρισμα.
Αυτό σε συνδυασμό με το ότι κάτι πάει στραβά με τον Ποτέ αλλά και το ότι ο Ντε Καμάργκο δεν μπορεί να επωμιστεί το βάρος, δημιουργεί ένα θέμα.
Φυσικά ο Δώνης ξέρει καλύτερα αν ισχύει αυτό αλλά και πως θα το διαχειριστεί. Λέγεται ότι θα το παλέψει με τη διάταξη 3-5-2 η οποία ίσως να δικαιολογεί τη λογική των τελευταίων κινήσεων.
